نمایندگی زیمنس و آموزش آدرس دهی متغیرها
هر متغیر دارای یک آدرس منحصر به فرد استکه توسط آن، CPU می تواند به اطلاعات متغیر مورد نظر دسترسی یابد. در ابتدای هر آدرس لازم است ناحیه قرارگیری آن متغیر ذکر شده و سپس ادامه آدرس وارد شود.
۲ روش آدرس دهی متغیر ها عبارتند از :
- آدرس دهی مطلق
- آدرس دهی سمبولیک
– آدرس دهی متغیرها به روش مطلق :
منظور از آدرس دهی مطلق، وارد نمودن آدرس متغیر به صورت نام ناحیه و آدرس محل قرارگیری در کنار هم است. مثلا، آدرس I0.7 یک آدرس مطلق محسوب می شود که در ابتدا از حرف I برای نشان دادن ناحیه آدرس (ورودی) استفاده شده و سپس محل قرارگیری آن در بایت ۰ و بیت ۷ ذکر شده است.
– آدرس دهی متغیرها به روش سمبولیک :
در روش آدرس دهی متغیرها به روش سمبولیک؛ می توان ابتدا به متغیر یک نام سمبولیک منحصر به فرد (تگ) اختصاص داده و سپس آن سمبل (تگ) را در برنامه مورد استفاده قرار داد. مثلا، می توان به آدرس I0.7، می توان به آدرس I0.7 نام سمبولیک “START” را اختصاص داده و در برنامه به جای ذکر آدرس I0.7، از نام سمبولیک ” START” استفاده نمود.
اندازه متغیرها :
اندازه متغیرها متناسب با Data Type (نوع داده) آنها متفاوت است. اندازه یک متغیر می تواند یک بیت، یک بایت، یک Word، یک دابل Word و یا اندازه های بزرگتر باشد. متغیرهایی را که اندازه آنها حداکثر برابر یک دابل Word و یا اندازه های بزرگتر باشد. متغیرهایی را که اندازه آنها حداکثر برابر یک Word، ( ۳۲ بیت ) است. با مقاله آموزش آدرس دهی متغیرها همراه باشید.
همچنین، برای تعریف تگ های مربوط به ماژول های ورودی، خروجی می توان در محیط پیکربندی سخت افزار (Device View) روی کارت مورد نظر کلیک نموده و سپس گزینه IO tags را انتخاب نمود. در این بخش می توان در ستون Name، نام تگ های مورد نظر را در کنار آدرس های ماژول، تنظیم نمود.
آدرس بیتی :
- I 0.1 : در ناحیه ورودی ها (PII)، بایت شماره ۰، بیت شماره ۱
- I 0.1:P : آدرس مستقیم کانال ورودی با شماره بایت ۰ و شماره بیت ۱
- Q 0.7 : در ناحیه خروجی ها (PIQ)، بایت شماره ۰، بیت شماره ۷
- Q 0.7:P : آدرس مستقیم کانال خروجی با شماره بایت ۰ و شماره بیت ۷
- M 0.2 : در ناحیه بیت مموری (M)، بایت شماره ۰، بیت شماره ۲
- DB 1. DBX 0.3 : در ناحیه DB1، بایت شماره ۰، بیت شماره ۳
آدرس بایتی :
- IB 4 : در ناحیه ورودی ها (PII)، کل بایت شماره ۴
- IB 4:P : آدرس مستقیم کانال ورودی با شماره بایت ۴
- QB 20 : در ناحیه خروجی ها (PIQ)، کل بایت شماره ۲۰
- QB 20:P : آدرس مستقیم کانال خروجی با شماره بایت ۲۰
- MB 1 : در ناحیه بیت مموری (M)، کل بایت شماره ۱
- DB1, DBB 2 : در ناحیه DB1، کل بایت شماره ۲
آدرس Word ای :
- IW 64 : در ناحیه ورودی ها (PII)، و Word شماره ۶۴، شامل بایت ۶۴ و ۶۵
- IW 64:P : آدرس مستقیم کانال ورودی با شماره Word برابر ۶۴
- QW 80 : در ناحیه خروجی ها (PIQ) ، و Word شماره ۸۰، شامل بایت ۸۰ و ۸۱
- QW 80:P : آدرس مستقیم کانال خروجی با شماره WORD برابر ۸۰
- MW 2 : در ناحیه بیت مموری (M)، و Word شماره ۲، شامل بایت ۲ و ۴
- DB1، DBW 4 : در ناحیه DB1 و Word شماره ۴، شامل بایت ۴ و ۵
آدرس دابل Word ای :
- ID 1000 : در ناحیه ورودی ها (PII)، دابل Word شماره ۱۰۰۰، شامل بایت های ۱۰۰۰ و ۱۰۰۱ و ۱۰۰۲ و ۱۰۰۳
- QD 200 : در ناحیه خروجی ها (PIQ)، دابل Word شماره ۲۰۰، شامل بایت های ۲۰۰ و ۲۰۱ و ۲۰۲ و ۲۰۳
- MD 4 : در ناحیه بیت مموری (M)، دابل Word شماره ۴، شامل بایت های ۴ و ۵ و ۶ و ۷
- DB1.DBD 8 : در ناحیه DB1، دابل Word شماره ۸، شامل بایت های ۸ و ۹ و ۱۰ و ۱۱
پایان مقاله : آدرس دهی متغیرها
نویسنده : جناب آقای مهندس احمد فرجی
انتشارات : قدیس
برای مطالعه کامل، کتاب آموزش نرم افزار TIA را از انتشارات قدیس تهیه فرمایید.
گذاشتن کامنت