زمان مطالعه: < 1 دقیقه

ترانزیستورها
از ترانزیستور های ژرمانیومی در اواسط دهه ۱۹۵۰ به عنوان المان های سوئیچینگ استفاده شد. آن ها دارای اندازه بسیار کوچکی بودند و هیچ قطعه متحرکی نداشتند ، قابلیت اطمینان آن ها بسیار بالا تر ، هزینه سوئیچینگ آن ها بسیار پایین تر و بسیار سریع تر از رله معادلشان بودند ، هرچند که توان آن ها پایین تر بود.

عملکرد کنترلی ترانزیستور ها منحصر به عمل سوئیچینگ نبود بلکه دارای خاصیت تقویت سیگنال نیز بودند که آن ها را به صورت عنصر ایده آلی برای کنترل آنالوگ درآورده بود عمل سوئیچینگ ترانزیستور ها با دو حالت اشباع ( هدایت کامل ) و قطع که به ترتیب ۱ و ۰ نشان داده می شوند ، انجام می گیرد. مدار های ترانزیستوری برای دادن سر و وضع مرتب و مناسب به سیگنال های متفاوت ورودی طراحی می شوند تا خروجی مناسب را برای کنترل کننده ها فراهم آورند.